When Death
Stepped onto the ground
He approached the woman
With the palest skin.
She would be his First Seal,
His first undoing
In the name of the Forbidden Father. Continue reading The price, a short narrative poem
Month: November 2017
Σώμα με σώμα, “Τελευταίος χορός” μέρος έκτο
ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ
Ο Περμιάκαφ στάθηκε μπροστά μου με σάρκα και οστά, και βρήκα τον εαυτό μου να αναρωτιέται τι χρώμα θα είχε το αίμα του όταν του έκοβα τον λαιμό. Θα ήταν μάλλον ένα πηχτό και κολλώδες μαύρο.
“Κρίμα και για την Μόιρα. Η καημένη νόμιζε ότι θα προλάβαινε να τοποθετήσει τις βόμβες. Για δες εδώ..” είπε και έβγαλε από την τσέπη του παντελονιού του ένα κινητό τηλέφωνο. Continue reading Σώμα με σώμα, “Τελευταίος χορός” μέρος έκτο
Συνέντευξη με το συγγραφέα Χρήστο Κεσκίνη
Όπως είχα υποσχεθεί, η συνέντευξη του συγγραφέα Χρήστου Κεσκίνη (BIFROST: THE PATH OF WARRIORS) μόλις ανέβηκε! Ευχαριστώ τον Χρήστο για τις όμορφες απάντησεις και τον χρόνο του! Κάθε επιτυχία σε ό,τι και να κάνει! Continue reading Συνέντευξη με το συγγραφέα Χρήστο Κεσκίνη
The galaxy on his ceiling
She could listen to
His silent breathing,
She could feel his
Warmth on her body. Continue reading The galaxy on his ceiling
Παρουσίαση του συγγραφέα Χρήστου Κεσκίνη
Καλησπέρα σας! Μεσάνυχτα Τετάρτης και ήρθε η ώρα να παρουσιάσω τον νέο συγγραφέα με τον οποίο θα συνεργαστεί το blog αυτή την εβδομάδα. Ο Χρήστος Κεσκίνης λατρεύει την Σκανδιναβική μυθολογία και αγαπάει την μουσική. Το πρώτο βιβλίο του με τίτλο “BIFROST: THE PATH OF WARRIORS” κοσμεί τα ράφια των βιβλιοπωλείων υπό την σφραγίδα των Συμπαντικών Διαδρομών. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε λίγα λόγια για τον συγγραφέα και την περίληψη του βιβλίου του.
Σε λίγες μέρες θα ανέβει και η αποκλειστική συνέντευξη που μου παραχώρησε! Continue reading Παρουσίαση του συγγραφέα Χρήστου Κεσκίνη
Aftermath
The scenery
Was beautiful–
Colourful rain
And violet stars
Blooming around her. Continue reading Aftermath
Σώμα με σώμα, “Τελευταίος χορός” μέρος πέμπτο
ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ
“Πάει και ο τελευταίος. Σειρά έχει το αφεντικό, λοιπόν.”
Ο Νταβίντο προχώρησε προς την κεντρική σκάλα, ενώ σκούπιζε το ματωμένο μαχαίρι του στο λευκό του πουκάμισο. Οι άλλοι δύο, ένας Αλεξέι και ένας άλλος ρώσος, τον ακολούθησαν. Εγώ έμεινα να κοιτάζω το σκηνικό– τους πέντε κατακρεουργημένους άντρες από μια ομάδα ψυχοπαθών, και ένιωσα το κεφάλι μου να βαραίνει και τα μάτια μου να κλείνουν. Με είχε κουράσει όλο αυτό, με είχε κουράσει αυτή η ιστορία για εκδίκηση. Ήταν λάθος μου να συνεχίσω να κυνηγάω τον κύριο Π. Ήταν λάθος μου που την έμπλεξα. Ήταν λάθος μου που δεν κράτησα τα πράγματα όπως ήταν πριν, όταν εκείνη και εγώ είχαμε αφήσει αυτή τη ζωή. Όταν τολμούσαμε να κάνουμε όνειρα για ένα μέλλον χωρίς βία και συμβόλαια θανάτου. Continue reading Σώμα με σώμα, “Τελευταίος χορός” μέρος πέμπτο