Ακόμα θυμάμαι πόσο ενθουσιασμένη και ανυπόμονη ένιωσα παρέα με όλους τους άλλους φανς του Χάρι Πότερ όταν έμαθα ότι πρόκειται να βγει καινούρια, όγδοη ιστορία. (Πρωτότυπος τίτλος ‘Harry Potter and the Cursed child) Θαυμάστρια από πιτσιρίκα, στα 18 μου ακόμα σιγόκαιγε η φλόγα στη καρδούλα μου (μεταξύ μας ακόμα εκεί βρίσκεται). Φυσικά είχαμε ενημερωθεί ότι ήταν η ιστορία των παιδιών των μεγάλων μας ηρώων αλλά και πάλι μας φαινόταν συναρπαστικό. Που να ήξερα ότι ένα χρόνο αργότερα θα ένιωθα εντελώς απογοητευμένη.
Περίληψη που βρίσκεται στο οπισθόφυλλο.
Βασισμένο σε μια πρωτότυπη νέα ιστορία από την Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, τον Τζον Τίφανι και τον Τζακ Θορν, Ο Χάρι Πότερ και το καταραμένο παιδί είναι η πρώτη επίσημη ιστορία με πρωταγωνιστή τον Χάρι Πότερ που ανεβαίνει στη σκηνή. Η παγκόσμια πρεμιέρα της θεατρικής παράστασης έλαβε χώρα στο Ουέστ Εντ του Λονδίνου, στις 30 Ιουλίου 2016.
Ανέκαθεν ήταν δύσκολο να είσαι ο Χάρι Πότερ και δεν έχει γίνει καθόλου ευκολότερο τώρα που ο Χάρι εργάζεται σκληρά στο Υπουργείο Μαγείας, είναι σύζυγος και πατέρας τριών παιδιών που πηγαίνουν σχολείο.
Ενώ ο Χάρι παλεύει με το παρελθόν του, ο νεότερος γιος του, Άλμπους, έρχεται αντιμέτωπος με το βάρος της οικογενειακής κληρονομιάς που ποτέ του δε θέλησε. Καθώς το παρελθόν μπερδεύεται με το παρόν, πατέρας και γιος μαθαίνουν την ενοχλητική αλήθεια: κάποιες φορές το σκοτάδι προβάλλει από μέρη που δεν το περιμένεις.
Κριτική ή αλλιώς προσωπική άποψη.
Πάντα συνηθίζω να γράφω κριτικές για βιβλία που με ενθουσίασαν και με εντυπωσίασαν αλλά αυτή τη φορά ανυπομονούσα να εκφράσω την άποψη μου, δυστυχώς όχι και τόσο θετική…
Αχ… Τι να πρωτοπώ. Καταρχήν να πω φυσικά ότι πρώτη φορά διαβάζω βιβλίο που είναι αποκλειστικά σενάριο. Γιαυτό το λόγο πιστεύω πως δυσκολεύουν να συνηθίσω το κείμενο όπως είχε. Αλλά αυτό μάλλον ήταν το πιο απλό…
Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό είχε να κάνει η Ρόουλινγκ με τη γραφή, πόσο είχε επέμβει στο κείμενο. Διότι ειλικρινά δε μου θύμιζε τίποτα τη πλουσιοπάροχη πέννα της συγγραφέως. Πάντα θυμάμαι πως όταν διάβαζα κάποιο από τα εφτά βιβλία της μαγικής αυτής σειράς πάντα το μυαλό μου γέμιζε έμπνευση και με έκανε να θέλω να γράψω, ένιωθα δίψα για δημιουργία. Γνωρίζω φυσικά πως δεν αποτελεί δουλειά μόνο της Ρόουλινγκ αλλά είναι συνεργασία. Και αυτό ήταν που με απογοήτευσε εντελώς όσο αφορά το Καταραμένο Παιδί.
Δεύτερο σημείο είναι ότι η ίδια η πλοκή είναι αρκετά γρήγορη και αλλάζει απίστευτα γρήγορα πριν προλάβει ο αναγνώστης να συντονιστεί πλήρως. Αυτό έκανε να αισθάνομαι τη ροή κάπως ενοχλητική αλλά ήταν υποφερτό, δηλαδή δεν με έκανε να αφήσω το βιβλίο στην άκρη. Επίσης γίνονται αρκετές ανατροπές που κάποιες στιγμές είναι όντως ενδιαφέρουσες αλλά δε νομίζω πως είναι ικανές να κρατήσουν το βάρος όλης της πλοκής.
Επιπρόσθετα ειλικρινά δε μπορώ να φανταστώ τι έγινε και άλλαξαν τόσο πολύ οι κεντρικοί χαρακτήρες που όλοι μας γνωρίσαμε. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα και ίσως ή μάλλον σίγουρα αποτελεί ένα μικρό σπόιλερ. Η Ερμιόνη. Θυμόμαστε όλοι την καλύτερη φίλη του Χάρι και του Ρον που τους βοηθούσε με την εξυπνάδα της και τους ξέμπλεκε από δύσκολες καταστάσεις. Ξέρουμε ότι ήταν μια παρουσία έντονη με αυτοπεποίθηση και γνώριζε ακριβώς την αξία της. Έλα όμως που θα πρέπει να ξεχάσετε όλα όσα μάθατε τόσα χρόνια. Η Ερμιόνη που γνωρίζουμε στο Καταραμένο Παιδί είναι μια γυναίκα σαράντα ετών ήδη που ωστόσο φαίνεται πως χάνει με τον καιρό τη λάμψη του μυαλού της που είχε όταν ήταν στο Χόγκουαρτς. Κάνει περίεργα και ίσως να πω χαζά λάθη και ξαφνικά όλη της η αυτοπεποίθηση και η ποιότητα ζωής στηρίζεται στο ότι είναι παντρεμένη με τον Ρον. Προσωπικά δεν ήμουν ποτέ δυνατή υποστηρικτής του φεμινισμού ωστόσο αυτή η αλλαγή στο χαρακτήρα της Ερμιόνης με έκανε να νιώσω ότι ήταν περίεργα προσβλητικό.
Επίσης μεγάλη, αλλαγή είδα και στο πρόσωπο του Σνειπ σε στιγμή που πραγματικά αναρωτήθηκα αν όντως είναι το ίδιο πρόσωπο. Αλλά δεν θα σας βυθίσω περισσότερο στον χαρακτήρα του (που επαναμφανίζεται για μικρό χρονικό διάστημα μιας και οι δύο κεντρικοί ήρωες ‘παίζουν’ με τον χρόνο με τη βοήθεια χρονομηχανής) έτσι ώστε να σας αφήσω να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα.
Υπήρχαν σκηνές που με έκαναν να νιώσω αμηχανία και ίσως τις βρήκα και αστείες ενώ θα έπρεπε να δώσουν το αντίθετο εφέ.
Συνοπτικά λοιπόν να πω ότι ένιωσα πολύ απογοητευμένη από το συνολικό αποτέλεσμα που έφτασε στα χέρια μου. Φυσικά δε μπορώ να γνωρίζω πως είναι στη σκηνή ως θεατρικό έργο. Σίγουρα υπάρχουν πολλές εκπλήξεις. Ίσως γράψω αργότερα ένα αφιέρωμα για να σας πω ακριβώς τα σημεία που με έβαλαν σε σκέψεις και πρόσθεσαν απορίες στο συρτάρι ‘Χάρι Πότερ’. Προς το παρόν όμως αυτά ήθελα να εκφράσω για το Καταραμένο Παιδί.
Κείμενο από τη ValoriaLaw
Scattered Pages 