Μία πανέμορφη και πολύ συγκινητική σύγχρονη μεταφορά ενός γνωστού ρωσικού παραμυθιού και ένας ύμνος στη δύναμη, την ομορφιά και το μυστήριο της φύσης. Ένα βιβλίο υποψήφιο για το βραβείο Πούλιτζερ το 2013.
Περίληψη από το οπισθόφυλλο (μετάφραση από την αγγλική έκδοση)
Αλάσκα, 1920: ένας άγριος τόπος για να ζήσει κανείς και ιδιαίτερα σκληρός για τους πρόσφατα αφιχθέντες Jack και Mabel. Χωρίς παιδιά, απομακρύνεται ο ένας από τον άλλο – εκείνος στενάζοντας κάτω από το βάρος της εργασίας του αγροκτήματος, εκείνη καταρρέοντας από τη μοναξιά και την απελπισία. Σε μια στιγμή ελαφρότητας, κατά τη διάρκεια της πρώτης χιονόπτωσης της εποχής, φτιάχνουν ένα παιδί από το χιόνι. Το επόμενο πρωί το παιδί του χιονιού έχει φύγει αλλά βλέπουν ένα νεαρό, ξανθό κορίτσι που τρέχει ανάμεσα στα δέντρα.
Αυτό το μικρό κορίτσι, που αποκαλείται Faina, φαίνεται να είναι παιδί του δάσους. Κυνηγά με μια κόκκινη αλεπού στο πλευρό της, περπατώντας ελαφρά στο χιόνι και με κάποιο τρόπο επιβιώνει μόνη της στην ερημιά της Αλάσκας. Καθώς ο Jack και η Mabel αγωνίζονται να καταλάβουν αυτό το παιδί που θα μπορούσε να βγει από τις σελίδες ενός παραμυθιού και καταλήγουν να την αγαπήσουν ως τη δική τους κόρη. Αλλά σε αυτό το όμορφο, βίαιο μέρος, τα πράγματα είναι σπάνια όπως εμφανίζονται και αυτό που τελικά μαθαίνουν για τη Faina θα τα μεταμορφώσει όλα αυτά.
Κριτική
Το πολυτιμότερο πράγμα που προσφέρει το διαδίκτυο είναι ότι σου δίνει τη δυνατότητα να ανακαλύπτεις διαμάντια που σε φυσιολογικές συνθήκες δεν θα τα γνώριζες ποτέ, ένα από αυτά είναι και αυτό το πολύ συγκινητικό βιβλίο που το ανακάλυψα τυχαία, γρήγορα το έπιασα και μετά μου ήταν αδύνατον να το αφήσω πριν το τέλος. Το πρόβλημα είναι ότι είναι ένα βιβλίο που μου προκάλεσε τόσο έντονα συναισθήματα που είναι αρκετά δύσκολο να τα βάλω σε μία σειρά για να μπορέσω να κάνω κάποια κριτική. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Η συγγραφέας παίρνει ένα κλασικό ρωσικό παραμύθι και το μεταφέρει στην Αλάσκα του 1920. Ως τώρα φυσικά δεν υπάρχει τίποτα πρωτότυπο, σωστά θα μου πείτε ότι πολλοί κάνουν τέτοιες μεταφορές, το ζητούμενο όμως είναι ο τρόπος που γίνεται. Η συγγραφέας μετατρέπει, λοιπόν, αυτό το παραμύθι σε μια ιδιαίτερα συγκινητική σύγχρονη ιστορία μαγικού ρεαλισμού, όπου η αγάπη κινεί τα νήματα και η δύναμη της φύσης είναι πανταχού παρούσα σε όλο της το μεγαλείο. Μετατρέπει την κεντρική ηρωίδα σε ένα μαγικό πλάσμα, μυστηριώδες και ελεύθερο, σύμβολο της ίδιας της φύσης που αδυνατεί να υποταχθεί στην κανονικότητα των ανθρώπων. Γύρω της τοποθετεί ένα σύνολο χαρακτήρων που έχει ο καθένας τους μία διαφορετική οπτική γωνία απέναντι της και επιδεικνύουν συμπεριφορές χαρακτηριστικές ίσως του τρόπου που αντιμετωπίζουμε όλοι μας τη φύση. Έχουν όλοι τους φυσικά μία δόση θαυμασμού, ίσως και ζήλιας για την ελευθερία της, θέλουν, όμως, πότε να βρούνε μία λογική εξήγηση για την ύπαρξή της, πότε προτιμούν να αφήσουν να υπάρχει το μυστήριο, συχνά θέλουν να την υποτάξουν και να επιβάλλουν τη σωστή συμπεριφορά για να ταιριάζει στον κόσμο των ανθρώπων, πάντα όμως καταλαβαίνουν ότι στο τέλος δεν έχουν άλλη επιλογή από το να δεχτούν τα πράγματα έτσι ακριβώς όπως είναι. Με λίγα λόγια η συγγραφέας νιώθω ότι καταφέρνει να μεταφέρει με ιδανικό τρόπο το πλήθος των συμβολισμών που κρύβεται πίσω από αυτό το κλασικό ρωσικό παραμύθι αλλά και τα αντίστοιχα που υπάρχουν σε πολλές κουλτούρες ανά τον κόσμο.
Όλα αυτά φυσικά είναι απλά πολύ καλές και ενδιαφέρουσες ιδέες που έχουν βέβαια την αξία τους αλλά αυτό που κάνει το βιβλίο να ξεχωρίζει είναι το εκπληκτικό γράψιμο του. Η γραφή της Eowyn Ivey είναι πραγματικά κάτι το εξαιρετικό, αφού καταφέρνει με έναν τόσο απλό τρόπο να μας μεταφέρει το απαραίτητο συναίσθημα, να μας κάνει να ταυτιστούμε με τους χαρακτήρες και να μας δώσει την ιστορία ένα τέτοιο τρόπο που θα μας κάνει βυθιστούμε μέσα της. Όταν φτάνει μάλιστα η στιγμή που πρέπει να μας περιγράψει το χειμωνιάτικο φυσικό περιβάλλον που κυρίως κινείται η ηρωίδα μας αυτή η γραφή γίνεται πραγματικά μαγική.
Με λίγα λόγια αυτό που θέλω να πω είναι ότι πρέπει να το αναζητήσετε αυτό εδώ το βιβλίο και όταν το βρείτε να απομονωθείτε κάπου και να απολαύσετε κάθε του λέξη. Είναι – για μένα τουλάχιστον – ένα πραγματικά ιδιαίτερα όμορφο ανάγνωσμα που απορώ γιατί ακόμα δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά.
Scattered Pages 