Η Βαλέρια διάβασε το ‘Ο Γιος της Τζοκόντα’ του Αυγούστου Κορτώ

Το ενδιαφέρον μου για αυτόν τον συγγραφέα μεγάλωνε μέρα με τη μέρα ώσπου βρήκα την ευκαιρία να διαβάσω ένα από τα βιβλία του, που μπορεί κανείς να βρει δωρεάν στο ίντερνετ…

Περίληψη που βρίσκεται στο οπισθόφυλλο

Δεν είμαι γυναίκα. Δεν είμαι μητέρα. Όμως είμαι η μαμά όλων σας. Μη με ρωτάτε γιατί, είναι πολύ μπερδεμένη ιστορία. Εγώ, για να καταλάβετε, έχασα τη μαμά μου όταν ήμουν πολύ μικρός. Και δεν την ξαναείδα ποτέ. Και κάθε τόσο τη ζητούσα. Μέχρι που διάβασα ένα βιβλίο. Και τώρα; Είμαι, θα μπορούσα να πω, ο πιο διάσημος άνθρωπος στον κόσμο. Κι ωστόσο κανείς δεν ξέρει το όνομά μου. Εσείς, να, που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, αν με δείτε να περνώ στο δρόμο, θα με σταματήσετε σαν να με γνωρίζετε από παλιά. Και θα μου πείτε για τα παιδικά σας χρόνια…

Κριτική ή αλλιώς προσωπική άποψη

Η χαρά μου ήταν μεγάλη όταν ανακάλυψα το βιβλίο αυτό σε ηλεκτρονική μορφή. Δε το γνώριζα, δεν το είχα δει πουθενά αλλά επειδή είχε γραφτεί από τον Κορτώ, άξιζε να το διαβάσω.

Η ιστορία αυτή είναι περίεργη. Έχει να κάνει με τη ψυχολογία του πρωταγωνιστή ο οποίος έχασε σε μικρή ηλικία τη μητέρα του και προσπαθώντας να ανακαλέσει τη μορφή της στη μνήμη του του έρχεται μια ιδέα: θα τον βοηθούσε η Τζοκόντα, η παγκόσμια “μητέρα”.

Μπορώ με σιγουριά να πω πως μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος γραφής. Ο ήρωας ήταν λες και βρισκόταν ολοζώντανος μπροστά στα μάτια μου, αυτός και οι ανησυχίες του. Κάποιες φορές έπιασα τον εαυτό μου να ταυτίζεται με τον ήρωα κάτι που σπάνια παθαίνω διαβάζοντας βιβλία.

Είναι ένα σχετικά γρήγορο ανάγνωσμα, που μπορείς άνετα να τελειώσεις σε μια ώρα. Οι σελίδες σε καλούν να συνεχίσεις και έχεις περιέργεια να δεις πως θα εξελιχθεί η αναζήτηση του ήρωα.

Θα ήθελα πολύ στο μέλλον να διαβάσω και άλλα έργα του Κορτώ διότι το συγγραφικό του ύφος ταίριαξε ‘γάντι’ στις προτιμήσεις που έχω για τα βιβλία.