Όπως σας υποσχέθηκα φτάνουμε στο τέλος σε αυτό το μικρό αφιέρωμα στην Kristin Hannah με το πολυαναμενόμενο νέο της βιβλίο. Πρόκειται για μία πολύ συγκινητική ιστορία επιβίωσης σε δύσκολες συνθήκες που επηρεάζουν στο μέγιστο βαθμό τις σχέσεις των ανθρώπων, ένα βιβλίο που στέκεται επάξια δίπλα στα προηγούμενα της.
Περίληψη (μετάφραση από το οπισθόφυλλο)
Αλάσκα, 1974. Άγρια. Απρόβλεπτη. Η ιστορία μιας οικογένειας σε κρίση που αγωνίζεται να επιβιώσει στην άκρη του κόσμου, είναι επίσης μια ιστορία της νεανικής και διαρκούς αγάπης.
Η Cora Allbright και ο σύζυγός της Ernt, ένας βετεράνος του Βιετνάμ που επέστρεψε πρόσφατα απο τον πόλεμο, ξεριζώνουν τη δεκατετράχρονη κόρη τους Leni για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή στην Αλάσκα. Εξαιρετικά απροετοίμαστοι για τον καιρό και την απομόνωση, αλλά καλοδεχουύμενοι από τη στενή κοινότητα, αγωνίζονται για να χτίσουν ένα σπίτι σε αυτή την σκληρή, όμορφη ερημιά.
Ταυτόχρονα μια επική ιστορία της ανθρώπινης επιβίωσης και αγάπης, και ένα οικείο πορτρέτο μιας οικογένειας που δοκιμάστηκε πέρα από την αντοχή, ρτο The Great Alone προσφέρει μια ματιά σε έναν εξαφανισμένο τρόπο ζωής στην Αμερική. Με τον χαρακτηριστικό της συνδυασμό κομψής πεζογραφίας και βαθύτατων χαρακτήρων, η Kristin Hannah μας δίνει μια εξαιρετικά ισχυρή ιστορία που αποθεώνει την ανθεκτικότητα του ανθρώπινου πνεύματος και την αξιοσημείωτη και διαρκή δύναμη των γυναικών. Σχετικά με τα δυσκολότερα στοιχήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει μια οικογένεια και τους δεσμούς που μπορούν να διαρρήξουν μια κοινότητα, αυτό είναι ένα μυθιστόρημα τόσο θεαματικό και ισχυρό όσο η ίδια η Αλάσκα. Είναι το καλύτερο παράδειγμα της ικανότητας του Kristin Hannah να πλέκει μαζί το βαθύ προσωπικό με το καθολικό.
Κριτική
Η Kristin Hannah είναι μία συγγραφέας που έχει την εξαιρετική ικανότητα να γράφει ιστορίες που δείχνουν τις ανθρώπινες σχέσεις, είτε αυτές είναι φιλικές, οικογενειακές ή ερωτικές μέσα σε δύσκολες συνθήκες. Οπότε σίγουρα δεν ήταν έκπληξη που στο νέο της βιβλίο αποφάσισε να μας διηγηθεί μία ιστορία που διαδραματίζεται στο άγριο τοπίο της Αλάσκας. Βέβαια αυτό με έβαζε σε κάποια ανησυχία καθώς τα τελευταία χρόνια έχει κυκλοφορήσει ένας ικανός αριθμός από πολύ καλά βιβλία που έχουν θέμα την Αλάσκα και άλλα ανάλογα παγωμένα και τραχιά περιβάλλοντα, κάτι που φυσικά σήμαινε ότι αναπόφευκτα θα έκανα συγκρίσεις με αυτά και θα ήμουν ιδιαίτερα αυστηρός. Στο τέλος, όμως, τελειώνοντας συγκινημένος την ανάγνωση του βιβλίου μπορώ να πω ότι τα κατάφερε πάρα πολύ καλά, δημιουργώντας ένα αριστούργημα που μας μεταφέρει ιδανικά σε αυτό το άγριο τοπίο δείχνοντάς μας με μοναδικό τρόπο πώς επηρεάζει την ψυχολογία των ανθρώπων.
Η ιστορία μας ξεκινάει στα μέσα της δεκαετίας του 70 στην Αλάσκα, προκεχωρημένο φυλάκιο μιας Αμερικής απογοητευμένης, που αμφισβητεί έντονα τον ίδιο της τον εαυτό. Εκεί μετακομίζει ένας βετεράνος του Βιετνάμ και πρώην αιχμάλωτος πολέμου με τη γυναίκα του και την κόρη του πιστεύοντας ότι μακριά από τον πολιτισμό, τις ανέσεις και τις συμβάσεις του θα μπορέσει να βρει την πολυπόθητη ειρήνη που θα του επιτρέψει να καταπολεμήσει τους δαίμονες που τον βασανίζουν. Στην αρχή όλα μοιάζουν καλά και το όλο εγχείρημα φαίνεται σαν μία ωραία και ηλιόλουστη περιπέτεια, στη συνέχεια, όμως, καθώς έρχεται το σκοτάδι και το κρύο του αρκτικού χειμώνα, οι δαίμονες ξυπνούν και η αγριότητα του τοπίου διεγείρει ανάλογα ζωώδη ένστικτα, δημιουργώντας το κατάλληλο σκηνικό για πολύ άσχημες εξελίξεις. Υπάρχουν, βέβαια, και πολύ ωραία πράγματα όπως η ωραία αίσθηση της κοινότητας που είναι έτοιμη να τους βοηθήσει, είναι όμως αρκετά;
Όπως καταλαβαίνετε το κύριο συστατικό αυτής της ιστορίας είναι η ίδια η Αλάσκα και ο τρόπος που κάνει τους ανθρώπους να βγάζουν τον καλύτερο και τον χειρότερο εαυτό τους, στην προσπάθειά τους για επιβίωση. Για τη συγγραφέα, φυσικά, λόγω και κάποιων προσωπικών βιωμάτων, η επίδραση στο τέλος είναι περισσότερο θετική καθώς γίνεται σαφές μέσα από τον τρόπο που γράφει ότι θεωρεί την Αλάσκα μία περιοχή του πλανήτη σχεδόν μαγική, σε καμία περίπτωση, όμως, δεν ωραιοποιεί την κατάσταση. Για αυτό αντισταθμίζει όλα τα θετικά αλλά και τα αρνητικά της ύπαρξης σε ένα τέτοιο μέρος, αντιπαραβάλλοντας την ομορφιά του τοπίου με την ασχήμια κάποιων ανθρώπων. Μου αρέσει ιδιαίτερα που πέρα από το ψυχολογικό της κατάστασης πηγαίνει και σε μία βαθύτερη ανάλυση. Για παράδειγμα σε κάποιο σημείο αναφέρει ότι μπορεί η επιβίωση να βασίζεται στην ομαδική δουλειά και την αλληλοβοήθεια, στην πραγματικότητα, όμως, η απόφαση για τη μετακόμιση σε αυτό το δύσκολο περιβάλλον είναι μία πράξη ατομικισμού.
Φυσικά αυτό που μας απασχολεί περισσότερο σε αυτό το βιβλίο είναι η σκοτεινή μεριά αυτής της επίδρασης, κάτι που δίνει στη συγγραφέα τη δυνατότητα να μιλήσει για πολλά άλλα πράγματα. Πάνω από όλα την απασχολεί η ενδοοικογενειακή βία και οι αιτίες που τη δημιουργούν και τη διατηρούν ως βασικό στοιχείο στη σχέση κάποιων ζευγαριών. Στην περίπτωση της ιστορίας μας υπάρχει η τραυματική εμπειρία του πολέμου και της αιχμαλωσίας πέρα από αυτή την επίδραση, αρκούν όμως όλα αυτά για να εξηγήσουν το ξέσπασμα της βίας; Προέρχεται άραγε η βία από τις τραυματικές εμπειρίες και τις δυσκολίες ή μήπως αυτά απλά απελευθερώνουν μία βαθύτερη παρόρμηση που υπάρχει σε όλους μας; Και όσο για την άλλη παράμετρο, τις γυναίκες που είναι θύματα αυτών των ανδρών, τι είναι αυτό που τις κάνουν να μένουν σε μία τέτοια καταπιεστική σχέση; Είναι ένα είδος αρρωστημένης αγάπης, μία εξάρτηση από την οποία δεν μπορούν να ξεφύγουν; Είναι η πεποίθηση ότι μπορούν να βοηθήσουν με κάποιον τρόπο στη θεραπεία των ψυχολογικών προβλημάτων των καταπιεστών τους; Στο τέλος έχουμε και την πρακτική μεριά του θέματος με το ερώτημα αν το νομικό σύστημα έχει καμία διάθεση να βοηθήσει αυτές τις γυναίκες. Φυσικά σε αυτό το βιβλίο δεν γίνεται ακαδημαϊκή ανάλυση αλλά αφήγηση μιας τέτοιας ιστορίας ενδοοικογενειακής βίας και αυτό η συγγραφέας το κάνει με έναν τρόπο τόσο συγκλονιστικό που μας κάνει να πλημμυρίσουμε από οργή αλλά κυρίως από θλίψη.
Πέρα από αυτό η συγγραφέας μας βυθίζει ακόμα περισσότερο με ακόμα περισσότερες άσχημες εξελίξεις, με τη θλίψη να γίνεται εντονότερη και τη βαριά ατμόσφαιρα να κάνει τους πιο ευαίσθητους αναγνώστες (σαν εμένα) να λυγίζουν. Μέσα όμως από όλα αυτά στο τέλος, επειδή ο σκοπός της δεν είναι να μας μεταφέρει απλά μία θλιβερή ιστορία, μας δίνει ένα μήνυμα ελπίδας ότι μέσα σε όλες τις δυσκολίες αν υπάρχει αγάπη και το αποκορύφωμα της ο πραγματικός και υγιής έρωτας όλα μπορεί να τα αντέξει ο άνθρωπος και αυτό είναι το σημαντικότερο από όλα. Οπότε αυτό που μένει μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης είναι άλλη μία πολύ συγκινητική αναγνωστική εμπειρία που προσφέρει η Kristin Hannah που με αφήνει με ένα αίσθημα ικανοποίησης των προσδοκιών μου, ίσως λίγο λυπημένο αλλά πάνω από όλα ευχαριστημένο που διάβασα αυτή την υπέροχη ιστορία, συνιστώντας να το κάνετε και εσείς που διαβάζετε αυτή την κριτική.
Scattered Pages 