Η Βαλέρια διάβασε το ‘Κάθε μέρα άλλος’

Πριν περίπου μια βδομάδα, καθόμουν και χάζευα στον υπολογιστή και η φίλη μου η Μαρία μου έστειλε να δω το τρέιλερ μιας ταινίας. Είχε περίεργο σενάριο. Ένα πλάσμα που κάθε μέρα αλλάζει σώμα. Και τι έκανε η Βαλέρια; Φυσικά και αγόρασε το βιβλίο!

Περίληψη που βρίσκεται στο οπισθόφυλλο

“Ξυπνάω. Πρέπει να καταλάβω ποιος άνθρωπος είμαι. Δεν είναι μόνο το σώμα — να ανοίξω τα μάτια μου και να ανακαλύψω αν η επιδερμίδα του χεριού μου είναι ανοιχτή ή σκούρα, αν τα μαλλιά μου είναι μακριά ή κοντά, αν είμαι χοντρός ή λεπτή, αγόρι ή κορίτσι, αν το δέρμα μου έχει ουλές ή είναι απαλό. Αν ξυπνάς κάθε πρωί μέσα σε καινούριο σώμα, είναι πολύ εύκολο να προσαρμοστείς σ’ αυτό. Από την άλλη, όμως, μπορεί να είναι δύσκολο να κατανοήσεις τον τρόπο ζωής κι όλα όσα συνοδεύουν το σώμα. Κάθε μέρα είμαι και κάποιος άλλος. Είμαι ο εαυτός μου —ξέρω ότι είμαι ο εαυτός μου— αλλά είμαι και κάποιος άλλος. Πάντα έτσι ήταν.

Σήμερα είμαι ο Τζάστιν. Με κάποιον τρόπο το ξέρω αυτό —το όνομά μου είναι Τζάστιν— και ταυτόχρονα ξέρω ότι δεν είμαι στ’ αλήθεια ο Τζάστιν αλλά δανείζομαι τη ζωή του για μία μέρα μόνο”.

Ονομάζεται Α. Κάθε πρωί ξυπνάει στο σώμα και στη ζωή ενός διαφορετικού ανθρώπου. Ποτέ δεν ξέρει από πριν ποιο θα είναι το άτομο μέσα στο οποίο θα βρεθεί. Αν θα είναι αγόρι ή κορίτσι, λευκός ή μελαμψή, χαρούμενος ή θυμωμένη. Το έχει αποδεχτεί όμως, έχει ορίσει μάλιστα και τους κανόνες: δε δένεται πολύ, μένει διακριτικά στη ζωή των άλλων και δεν ανακατεύεται στην καθημερινότητα που μοιράζεται για μία μόνο μέρα. Ώσπου ένα πρωί ξυπνάει στο σώμα του Τζάστιν και γνωρίζει την κοπέλα του, τη Ριάννον. Τότε νιώθει ότι βρήκε επιτέλους κάποιον με τον οποίο θέλει να είναι μαζί. Κάθε μέρα.

Ένα υπέροχο βιβλίο που θα μιλήσει στην καρδιά κάθε εφήβου που ψάχνει μια αγάπη κι ένα σώμα για να τη μοιραστεί.

Κάθε μέρα άλλο σώμα.
Κάθε μέρα άλλη ζωή.
Κάθε μέρα αναζητά το ίδιο κορίτσι.

Προσωπική άποψη ή αλλιώς κριτική

Όταν είδα το τρέιλερ της ταινίας, η ίδια η ιστορία με μαγνήτησε, με συνάρπασε. Να πω την αλήθεια, είχα καιρό να βρω κάτι τόσο ενδιαφέρον και κόλλησα αμέσως.

Είναι η ιστορία του Α, μιας ψυχής που κάθε μέρα δανείζεται ένα σώμα. Ποτέ δεν είναι ίδιο δύο φορές στη σειρά. Πάντα είναι της ίδιας ηλικίας. Ωστόσο πάντα η ψυχή είναι ίδια με χθες και οι σκέψεις που κουβαλά δεν ανήκουν στον κάτοχο του σώματος. Όλα είναι ανούσια και βαρετά ώσπου ο Α συναντά τη Ριανόν και τότε είναι που η περίεργη ζωή του αποκτά νόημα.

Μου θύμισε κάπως το ‘Σώμα’ της Στεφανι Μεγιερ που το λατρεύω. Έχει και εκεί να κάνει με ψυχές που επιβιώνουν μέσα σε ανθρώπινα σώματα, ωστόσο εδώ είναι πιο περίπλοκο και πιο συναρπαστικά διαφορετικό.

Ο συγγραφέας δίνει ένα τεράστιο μήνυμα όσο αφορά την αποδοχή της διαφορετικότητας. Η Ριανόν ερωτεύεται τον Α όμως είναι δύσκολο να δει τον έρωτα της να παίρνει σάρκα επειδή ποτέ δεν είναι το ίδιο σώμα δύο φορές. Και αυτό την φέρνει σε απόγνωση.

Θέτεται το ερώτημα, τελικά τι είναι αυτό που ερωτευόμαστε; Γοητεύομαστε όντως από τη ψυχή του συντρόφου μας;

Είναι η πρώτη φορά που διαβάζω έργο του Λέβιθαν και πραγματικά έμεινα κάτι παραπάνω από ενθουσιασμένη. Να προσθέσω πως το τέλος μπορεί να μπερδέψει και να σε αφήσει με μια περίεργη αίσθηση ότι ήθελες και κάτι παραπάνω. Ωστόσο παρόλα αυτά μόνο καλή εντύπωση μου άφησε το ‘Κάθε μέρα Άλλος’.