Σύνοψη βιβλίου
Την περασμένη άνοιξη η Νίκι Μπέκετ εξαφανίστηκε.
Την άρπαξε το Έβερνιθ, η Κάτω Γη… Τώρα έχει επιστρέψει στην παλιά της ζωή, την οικογένεια και τον φίλο της, πριν εξοριστεί ξανά στο Έβερνιθ… αυτή τη φορά για πάντα.
Έχει έξι μήνες πριν γυρίσει, έξι μήνες για αποχαιρετισμούς για τους οποίους δεν έχει λόγια, έξι μήνες για να βρει τη σωτηρία- αν υπάρχει.
Η Νίκι λαχταρά να περάσει τους πολύτιμους αυτούς μήνες ξεχνώντας την Κάτω Γη και προσπαθώντας να επανασυνδεθεί με το φίλο της Τζακ, τον άνθρωπο που αγαπά πάνω απ’ όλους και όλα. Υπάρχει, όμως, ένα πρόβλημα: ο Κόουλ, ο πανταχού παρών αθάνατος που την παρέσυρε αρχικά στην Κάτω Γη, την έχει ακολουθήσει. Θέλει να πάρει το θρόνο και είναι πεπεισμένος ότι η Νίκι είναι το κλειδί για να τα καταφέρει. Όσο ο χρόνος της Νίκι στην Επιφάνεια λιγοστεύει και οι σχέσεις της αρχίζουν να ξεφεύγουν από τον έλεγχο της, θα αναγκαστεί να πάρει τη δυσκολότερη απόφαση της ζωής της: πρέπει να βρει τρόπο να ξεγελάσει τη μοίρα και να μείνει στη γη μαζί με τον Τζακ ή να επιστρέψει στο Έβερνιθ και να γίνει η βασίλισσα του Κόουλ;
Μια απόδραση από την αιωνιότητα για την αλήθεια μιας στιγμής.
Λίγες σκέψεις
Όπως καταλαβαίνετε, έχω μια αδυναμία στη μυθολογία και τα παραμύθια, και λατρεύω να διαβάζω ιστορίες όπου αυτά αποκτούν νέες διαστάσεις. Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, αποφάσισα να ασχοληθώ με το βιβλίο Everneath της Brodi Ashton, όχι τυχαία, αφού σήμερα είναι η πρώτη επίσημη μέρα του φθινοπώρου. Θα καταλάβετε αμέσως τι εννοώ.
Η Brodi Ashton, εμπνέεται από την ελληνική μυθολογία για τον Κάτω Κόσμο, τη χώρα των νεκρών και δημιουργεί ένα εντελώς καινούριο σύμπαν, βασισμένη σε αυτό, το Έβερνιθ.
Σύμφωνα με το μύθο, ο Κάτω Κόσμος ή Άδης ήταν το βασίλειο των νεκρών και κυβερνιόταν από το θεό Πλούτωνα ή Άδη. Κάποια στιγμή, ο Άδης ερωτεύτηκε την Περσεφόνη, την όμορφη κόρη της θεάς Δήμητρας. Ήταν όμως σχεδόν απίθανο, η όμορφη Περσεφόνη να εγκαταλείψει την ομορφιά της γης και να τον ακολουθήσει στον Κάτω Κόσμο. Έτσι, μια μέρα που η Περσεφόνη μάζευε αμέριμνη λουλούδια, η γη άνοιξε και ο Άδης εμφανίστηκε και την τράβηξε στο βασίλειό του. Η νεαρή θεά φώναζε τρομαγμένη αλλά μόνο ο θεός Ήλιος και η θεά Εκάτη την άκουσαν. Μόλις η Δήμητρα αντιλήφθηκε την απουσία της αγαπημένης της κόρης, άρχισε να την αναζητά, απελπισμένη σε όλη τη γη.
Ο Δίας, μη θέλοντας να τη βλέπει λυπημένη -όχι φυσικά από την καλή του την καρδιά, αλλά επειδή από τη στεναχώρια της η Δήμητρας εμπόδιζε κάθε είδους φυτό να ανθίσει στη γη- ανάγκασε τον Άδη να επιστρέψει την Περσεφόνη στη μητέρα της. Ο Άδης, όμως, ξεγέλασε την Περσεφόνη, έτσι ώστε να φάει λίγα σπυριά ρόδι, κάτι που την ανάγκαζε να μείνει για πάντα εκεί. Έτσι, ο Δίας, που μάλλον απεχθάνονταν τις γκρίνιες, όρισε έναν συμβιβασμό για τις δύο πλευρές: από εδώ και πέρα, η Περσεφόνη θα περνούσε τους έξι μήνες της άνοιξης και του καλοκαιριού στην επιφάνεια με τη μητέρα της, και τους έξι μήνες του φθινόπωρου και του χειμώνα στον Κάτω Κόσμο με τον Άδη.
Σήμερα, λοιπόν, αν αυτός ο μύθος ήταν αληθινός, η Περσεφόνη θα εγκατέλειπε τη γη και θα κατέβαινε στη χώρα των νεκρών.
Το βιβλίο, δανείζεται αυτό το μύθο και δημιουργεί το Έβερνιθ.
Η ιστορία ξεκινάει με τη Νίκι Μπέκετ, που έχει μόλις ολοκληρώσει τη διάρκειας εκατό χρόνων Θρέψη του αθάνατου Κόουλ στο Έβερνιθ και βγαίνει σχεδόν αλώβητη από αυτή, πράγμα εντελώς ασυνήθιστο. Αυτό της δίνει δύο επιλογές, να γίνει και αυτή μια Αιώνια Ζωντανή όπως ο Κόουλ, ή να αφήσει τις Στοές να την τραβήξουν και να την παγιδέψουν για πάντα. Η απόφαση της θα ήταν εξαιρετικά εύκολη, αν αυτό το δίλημμα δεν είχε από την αρχή και ένα τρίτο σκέλος: το αγόρι με τα καστανά μαλλιά και μάτια, την εικόνα του οποίου είχε συνεχώς στο μυαλό της τα εκατό χρόνια της Θρέψης, τον Τζακ.
Η Νίκι επιστρέφει στην επιφάνεια, όπου έχουν περάσει μόλις έξι μήνες από την εξαφάνιση της, έχοντας άλλους έξι μήνες προκειμένου να αποχαιρετήσει τους αγαπημένους της. Φυσικά, η επιστροφή της προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις. Τίποτα δεν έχει αλλάξει και ταυτόχρονα τα πάντα έχουν αλλάξει. Η άλλοτε δημοφιλής Νίκι, έχει γίνει ένας παρίας στο σχολείο της που αμαυρώνει την τέλεια εικόνα του πολιτικού πατέρα της, οι φίλοι της την έχουν εγκαταλείψει ενώ οι φήμες για την εξαφάνιση της αποκτούν τερατώδεις διαστάσεις, κάνοντας λόγο ακόμα και για χρήση ναρκωτικών.
Η ιστορία συνεχίζει με σχετικά αργό μέχρι τη μέση του βιβλίου περίπου, και στη συνέχεια πιο γρήγορο ρυθμό, με την αφήγηση να εναλλάσσεται ανάμεσα στο παρόν και στο παρελθόν. Στην παρελθοντική αφήγηση, έξι μήνες πριν την έναρξη της θρέψης, ανακαλύπτουμε σιγά σιγά τους λόγους που έκαναν τη Νίκι να θέλει να εγκαταλείψει τη ζωή της και να ακολουθήσει τον Κόουλ σε ένα σχεδόν σίγουρο θάνατο για την ίδια, ενώ στο παρόν, βλέπουμε την αντίστροφη μέτρηση μέχρι τη στιγμή που οι Στοές θα τραβήξουν τη Νίκι πίσω στο Έβερνιθ. Η Νίκι αρνείται να δεχτεί τη μοίρα της και προσπαθεί να ξανακερδίσει τον Τζακ και να καταφέρει να ξεγελάσει τον Κόουλ και τους νόμους του Έβερνιθ, ώστε να πάρει πίσω τη ζωή που η ίδια του έδωσε.
Αν παραβλέψουμε τη γελοία προσθήκη στον τίτλο στην ελληνική έκδοση (αυτό το “Αιώνια Προσδοκία” θυμίζει περισσότερο άρλεκιν) και τις όποιες μικροαδυναμίες στην αφήγηση, το Έβερνιθ είναι μια δυνατή ιστορία. Οι χαρακτήρες είναι απόλυτα ανθρώπινοι, τόσο ο Τζακ, οι μαθητές του Λυκείου του Παρκ Σίτι και η προ-Θρέψης Νίκι, οι οποίοι περνούν την τυπική εφηβεία που όλοι έχουμε περάσει, με τις απογοητεύσεις και τα απλά προβλήματα που πάντα μα πάντα φαντάζουν βουνό σε αυτή την περίοδο της ζωής, όσο και ο Κόουλ, που αν και αθάνατος, έχει την απόλυτα ανθρώπινη διάσταση, όταν εντελώς εγωιστικά και με αλαζονεία προσπαθεί να αναγκάσει τη Νίκι να τον ακολουθήσει. Η Νίκι, αν και με την πρώτη ματιά θυμίζει μια μάλλον αδύναμη ηρωίδα, διαθέτει μια καθαρά δική της δυναμική. Ειδικά η Νίκι του παρόντος, μοιράζεται τόσο την τραγικότητα της Περσεφόνης, όσο και αυτή ενός ετοιμοθάνατου ανθρώπου. Ξέρει ότι έχει κάνει ένα μοιραίο λάθος, ξέρει ότι ο χρόνος της ως ζωντανή όλο και λιγοστεύει, αλλά θέλει να ζήσει, έχει ανάγκη να κερδίσει πίσω τη χαμένη της ζωή και αρνείται να δεχτεί τη μοίρα της.
Πραγματικά, ανυπομονώ να δω την συνέχεια της ιστορίας της, στο δεύτερο βιβλίο της σειράς με τίτλο Everbound.
Scattered Pages 