Όσο η παγκόσμια παραγωγή σκοτεινών μυθιστορημάτων αυξάνεται και νέοι δημιουργοί δοκιμάζουν την απήχηση των έργων τους με τα εκδοτικά τους εγχειρήματα, τόσο μια συγκεκριμένη καλλιτεχνική μανιέρα ζυμώνεται, διαμορφώνεται και εμπεδώνεται ως η κυρίαρχη τάση στο συγκεκριμένο είδος της αστυνομικής ψυχολογικής λογοτεχνίας.
Πρωταγωνιστές των μυθιστορημάτων αυτού του είδους – με εξαίρεση τους αστυνομικούς επιθεωρητές – συνηθίζεται να είναι κατά κανόνα επαγγελματίες ψυχοθεραπευτές. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε την Κιτ Κουίν από το «Κόκκινο Δωμάτιο» των Nicci French, την Φρίντα Κλάιν από την σειρά των μυθιστορημάτων των ιδίων με τις μέρες και τον Βίκτορ Λάρεντς από την «Θεραπεία» του Sebastian Fitzek. Το μόνο που αλλάζει στην «Σιωπηλή Ασθενή» του Αλέξανδρου Μιχαηλίδη είναι το όνομα του ψυχοθεραπευτή σε Θίο Φέιμπερ. Μια σημαντική προς σημείωση παρατήρηση αποτελεί το γεγονός ότι η «Σιωπηλή Ασθενής» παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες και αρκετά κοινά στοιχεία με το “Ρέκβιεμ του Σαββάτου” των Nicci French. Ωστόσο, αξίζει να αναφερθεί ότι η «Σιωπηλή Ασθενής» είναι ένα καλοδουλεμένο βιβλίο με ενδιαφέρουσα πλοκή χωρισμένο σε 5 ενότητες με τίτλους των αποσπάσματα αντλημένα από θεολογικά κείμενα και λόγους σημαντικών προσωπικοτήτων, για τα οποία και γίνεται επίκληση στην αυθεντία. Ο συγγραφέας και ο επιμελητής του βιβλίου έχει φροντίσει τα κεφάλαια να είναι σχετικά σύντομα και όχι αρκετά μακροσκελή με αποτέλεσμα να διαβάζονται άνετα και χωρίς ιδιαίτερο κόπο από τον αναγνώστη
Ο χώρος όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα είναι το μουντά δημοφιλές – ως προορισμός σκοτεινού τουρισμού – Λονδίνο. Μολονότι το βιβλίο παρουσιάζει ορισμένες εσωτερικές αντιθέσεις ή αντιφάσεις, το τελικό αποτέλεσμα είναι αρκετά τίμιο και ο αναγνώστης στο τέλος αιφνιδιάζεται λόγω των εκπληκτικών ανατροπών που προκύπτουν στην εκτύλιξη της υπόθεσης. Αξίζει να αναφερθεί η θεμελιωμένη θεωρητική και επιστημονική τεκμηρίωση του συγγραφέα που εκτός από την βοήθεια που προσφέρει στον αναγνώστη για την υποστήριξη ορισμένων ερευνητικών υποθέσεων της ιστορίας εξυπηρετούν και στο να έρθει σε μια πρώτη επαφή ο αναγνώστης και με ορισμένους σημαντικούς εκπροσώπους της επιστήμης της ψυχολογίας με τρόπο εκλαϊκευμένο και έξω από άκαμπτα θεωρητικά σχήματα και έννοιες.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ
Η ζωή της Αλίσια Μπέρενσον είναι φαινομενικά τέλεια. Διάσημη ζωγράφος η ίδια, περιζήτητος φωτογράφος μόδας ο άντρας της, ζουν σ’ ένα μεγάλο σπίτι με θέα στο πάρκο, σε μια από τις πιο όμορφες περιοχές του Λονδίνου.
Όταν ένα βράδυ ο σύζυγος της γυρίζει αργά από μια φωτογράφιση, η Αλίσια τον πυροβολεί πέντε φορές στο κεφάλι και βυθίζεται στη σιωπή.
Η άρνηση της να μιλήσει και να δώσει οποιαδήποτε εξήγηση θα μετατρέψει μια οικογενειακή τραγωδία σε κάτι πολύ μεγαλύτερο, σ’ ένα μυστήριο το οποίο μονοπωλεί τη φαντασία του κοινού και κάνει την Αλίσια διαβόητη. Η τιμή των έργων της απογειώνεται κι εκείνη, η «σιωπηλή ασθενής» μεταφέρεται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας στο Γκρόουβ, μια ψυχιατρική μονάδα υψηλής ασφαλείας στο Βόρειο Λονδίνο.
Ο Θίο Φέιμπερ είναι ένας ιατροδικαστικός ψυχοθεραπευτής που περίμενε πολύ καιρό την ευκαιρία να δουλέψει με την Αλίσια. Είναι πεπεισμένος ότι εκείνος θα πετύχει εκεί που οι άλλοι απέτυχαν. Η αποφασιστικότητα του να την κάνει να μιλήσει και να ξετυλίξει το μυστήριο της δολοφονίας του άντρα της τον παρασύρει σ’ ένα δύσβατο μονοπάτι που οδηγεί στα βαθύτερα αίτια της σιωπής της.
Κι αν του μιλήσει, θα θέλει να ακούσει την αλήθεια;
ΚΡΙΤΙΚΗ
Με γνώμονα μια δίκαιη και αμερόληπτη κριτική ανασκόπηση του διαπραγματευόμενου βιβλίου θα μπορούσαμε να διατυπώσουμε την θέση ότι «η Σιωπηλή Ασθενής» είναι ένα βιβλίο, το οποίο διακρίνεται για την εντιμότητα του δημιουργού του. Ο Αλέξανδρος Μιχαηλίδης χωρίς να επιστρατεύει στη γραφή του την ένταξη στο σώμα των κειμένων του χυδαίων σοκαριστικών αφηγήσεων με πρόθεση να αποσπάσει την προσοχή των αναγνωστών του καταφέρνει και επιτυγχάνει την εστίαση του ενδιαφέροντος τους με την χορήγηση μικρών δόσεων υπαινιγμών που προξενούν την αλλεπάλληλη ανακατεύθυνση των υποψιών τους αφενός για την εξιχνίαση της υπόθεσης σε σχέση με την Αλίσια Μπέρενσον και αφετέρου τη διαλεύκανση της σχέσης του Θίο Φέιμπερ με την σύντροφο του και των προβλημάτων που εμφανίζονται στη σχέση τους. Η προσπάθεια του εκάστοτε αναγνώστη να εξάγει ορισμένα συμπεράσματα, τα οποία όμως στο τέλος ανατρέπονται πανηγυρικά συνιστούν μια ενδιαφέρουσα άσκηση πάνω στην επεξεργασία των προκαταλήψεων και των στερεοτύπων.
Συμπερασματικά, η «Σιωπηλή Ασθενής» είναι ένα βιβλίο που θα αγαπηθεί από τους λάτρεις των ψυχολογικών μυθιστορημάτων αστυνομικής λογοτεχνίας. Ελκυστικό στοιχείο του βιβλίου αυτού αποτελεί το γεγονός ότι η έκβαση του δεν στηρίζεται στο διαχωρισμό μεταξύ νικητών και ηττημένων – έστω και υπόρρητα – αλλά απεναντίας αποδεικνύει με τον πιο πειστικό τρόπο ότι στην ζωή όλοι οι χαρακτήρες έχουν μια υπόσταση ηρωική με πρόσωπα διαχρονικά ηττημένων.
Scattered Pages 