Μια έγκριτη γιατρός, η Έμμα, παρουσιάζει σε ένα ξενοδοχείο στο Βερολίνο στα πλαίσια ενός επιστημονικού συνεδρίου τα αποτελέσματα ενός ριζοσπαστικού και ανατρεπτικού κοινωνικού πειράματος, μέσα από το οποίο καταφαίνεται η σαθρότητα των ψυχιατρικών γνωματεύσεων και αμφισβητείται  η εγκυρότητα των αξιολογήσεων των νοσηλευομένων σε κλειστά κέντρα περίθαλψης κάμπτοντας με αυτήν την ερευνητική της αναφορά την αυστηρή και απαρέγκλιτη φυσιογνωμία της Ψυχιατρικής. Οι συνάδελφοι της εναντιώνονται στα πορίσματα της έρευνας της και προσπαθούν να τα καταρρίψουν. Το ίδιο βράδυ στο ξενοδοχείο που φιλοξενείται δέχεται βίαιη και ταπεινωτική σεξουαλική επίθεση από κάποιον άγνωστο. Ωστόσο, μετά από αυτό το περιστατικό όλα στο μυαλό της είναι θολά και συγκεχυμένα. Οι δικαστικές αρχές και η αστυνομία δεν εμπιστεύονται πλήρως την καταγγελία της εφόσον το ίδιο το θύμα περιέρχεται σε σημαντικές αντιφάσεις. Αναλυτικότερα, ο αριθμός του δωματίου που διατείνεται ότι διέμενε στο ξενοδοχείο σύμφωνα με τη διεύθυνση του ξενοδοχείου δεν υφίσταται και η σχετική διακόσμηση και διαρρύθμιση του δωματίου δεν θυμίζει σε τίποτα με κάποιο δωμάτιο της ξενοδοχειακής μονάδας που φιλοξενήθηκε. Μολονότι μετά την επίθεση προσπαθεί να αναρρώσει σπίτι της διακατέχεται από ακατανίκητο μετατραυματικό στρες. Όταν μια μέρα αιφνιδιάζεται από μια ασήμαντη – εκ πρώτης όψεως – ανατροπή της κανονικότητας της δυσκολεύεται λόγω της κατάστασης της να την διαχειριστεί και  ξεκινά να παρανοεί – αφενός ως παρενέργεια της έντασης της διάχυτης αγχώδους διαταραχής από την οποία βασανίζεται μετά την σεξουαλική επίθεση που υπέστη και αφετέρου λόγω των παρενεργειών και των συμπτωμάτων που φέρουν οι φαρμακευτικές ουσίες τις οποίες λαμβάνει για την ταχύτερη ανάρρωση της. Ποιος κρύβεται όμως πίσω από την χυδαία και ταπεινωτική σεξουαλική επίθεση που υπέστη; Τι σχέση μπορεί να υπάρχει με το δέμα ενός άγνωστου γείτονα; Θα καταφέρει η Έμμα να το διαχειριστεί;  

            ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ

          Τους τελευταίους μήνες, μετά το απαίσιο εκείνο γεγονός, μένεις κλεισμένη στο σπίτι σου. Θέλεις να το αφήσεις πίσω σου. Ένα πρωί, ο ταχυδρόμος σου αφήνει ένα δέμα για τον γείτονα που λείπει. Δεν έχεις ακούσει ποτέ ξανά το όνομα του. Κοιτάζεις από τον φράχτη, και ο κήπος του φαίνεται παρατημένος. Δείχνει σαν να μη ζει κάποιος εκεί καιρό τώρα. Κάτι σε σπρώχνει να ανοίξεις το δέμα. Ξεκινάει ο χειρότερος εφιάλτης της ζωής σου.  

ΚΡΙΤΙΚΗ

            Υποψιασμένοι από την «Θεραπεία» του ιδίου συγγραφέα όσον αφορά το ύφος και την γραφή του και έχοντας παρατηρήσει από το οπισθόφυλλο του βιβλίου ότι για το «Δέμα»  έχει τιμηθεί ο Sebastian Fitzek με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Αστυνομικής Λογοτεχνίας 2016 και έχει βρεθεί ο συγκεκριμένος τίτλος για 29 εβδομάδες στην Κορυφή της Λίστας των Best Sellers της Γερμανίας ξεκινήσαμε να διαβάζουμε το βιβλίο με περίσσιο ενθουσιασμό. Ωστόσο, αν και το βιβλίο είναι καθηλωτικό αξίζει να σημειωθεί ότι  καταλήγει στο τέλος να γίνεται αρκετά σύνθετο και δαιδαλώδες. Ο αναγνώστης θέτει στο κάδρο των υπόπτων αρκετά πρόσωπα, τα οποία ενδεχομένως να είχαν κίνητρο για τη διάπραξη της συγκεκριμένης επίθεσης και αρκετά είναι τα ενδεχόμενα σενάρια που φαντάζεται ότι μπορεί να εκτυλίσσονται, ωστόσο το τέλος αν και ανατρεπτικό δεν μοιάζει να είναι ρεαλιστικό και δεν πείθει. Σύγχυση και παράνοια επικρατεί στο μυαλό της πρωταγωνίστριας  και κατ’ επέκταση  και στου αναγνώστη.

          Βασικοί άξονες του συγκεκριμένου ψυχολογικού θρίλερ είναι η έμφυλη βία και τα πρωτότυπα κοινωνικά πειράματα που ενσωματώνονται πλήρως τόσο στους κόλπους της ερευνητικής μεθοδολογίας όσο και της ανακριτικής διαδικασίας χωρίς την πρότερη συγκατάθεση και συναίνεση των συμμετεχόντων. Η εξοικείωση του αναγνωστικού κοινού με τα θέματα αυτά είναι τροφή για περισυλλογή και σκέψη. Η οπτική με την οποία αναφερόμαστε σε αυτούς τους προβληματισμούς δεν σχετίζεται τόσο με μια συντηρητική προσέγγιση που η κοινωνία εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τα ζητήματα αυτά ως ταμπού όσο με το γεγονός ότι οι ευρείες μάζες του αναγνωστικού κοινού δεν είναι κατάλληλα εκπαιδευμένες για τέτοια ζητήματα και κατ’ αυτόν τον τρόπο συντηρούνται και αναπαράγονται επικίνδυνες και δυστυχώς παγιωμένες αντιλήψεις. Η παραπλάνηση και η εξαπάτηση από την θεσμική εξουσία αποτελεί ένα σπόρο προβληματισμού και αγωνίας που θα πρέπει να ταλανίζει κάθε ενεργό πολίτη που οξύνει την κριτική του σκέψη. Η συμφιλίωση με την βία και η έμμεση και άμεση σύνδεση της με  τις ψυχικές διαταραχές δεν συνεισφέρουν ιδιαίτερα στην αποασυλοποίηση και την απόϊδρυματοποίηση των ψυχικά νοσούντων. Ανεξάρτητα από την αισθητική απόλαυση θα πρέπει να σταθούμε περισσότερο κριτικά στην ψηλάφηση τέτοιων ζητημάτων ειδικά όταν γίνεται από μη ειδήμονες.  

          Συμπερασματικά, το «Δέμα» είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που έχει ρυθμό αλλά οι διαρκείς ανακατευθύνσεις του αναγνώστη που γίνονται  ως προς το προφίλ του ύποπτου με την σιωπηλή συνδρομή του συγγραφέα αποπροσανατολίζουν, αποδιοργανώνουν και στο τέλος κουράζουν εν τέλει τον αναγνώστη. Η λύση της υπόθεσης είναι αποκαλυπτική αλλά πραγματοποιείται όταν ήδη οι αναγνώστες έχουν στεγνώσει πλέον από φαντασία και δεν λειτουργεί λυτρωτικά για αυτούς λόγω της παρατεταμένης αναγνωστικής έντασης και πίεσης που δυσκολεύει τους αναγνώστες να την εκτονώσουν με την ολοκλήρωση της ιστορίας.