Κλειστοφοβία στον κύβο. Οι Nicci French μετά την ψυχική κακοποίηση που χάρισαν με το αζημίωτο στο αναγνωστικό τους κοινό μέσα από το βιβλίο «Επιστροφή από το Σκοτάδι», το οποίο  διαβάζεται ηδονιστικά και με απέχθεια και αφού σφυροκόπησαν το νευρικό σύστημα των αναγνωστών τους με το «Ρέκβιεμ του Σαββάτου» και την «Όγδοη Μέρα» με την  ξεχασμένη από τον εκδότη υποχρέωση ο αναγνώστης να οφείλει να υπογράφει πριν την αγορά του βιβλίου ότι είναι ενημερωμένος και αναλαμβάνει ο ίδιος προσωπικά τις όποιες συνέπειες και την ευθύνη για οποιαδήποτε ψυχική ή ψυχολογική ζημιά ή βλάβη ενδεχομένως μπορεί να προξενήσει η βιωματική εμπειρία του βιβλίου αυτού στη διατάραξη της ψυχικής του ισορροπίας, το αχτύπητο συγγραφικό – και όχι μόνο – ζευγάρι ξαναχτυπά και αμολά στην αγορά το καινούργιο πεινασμένο σκυλί τους, την «Κατηγορούμενη», προορισμένη να καταβροχθίσει τα πλέον μαλακά και ευαίσθητα κομμάτια του εαυτού σας με τον μανδύα της ψυχαγωγίας και με τελικό προορισμό την διασκέδαση των αναγνωστών με όποιο κόστος και την επίτευξη από μέρους τους μιας ακόμη εμπορικής επιτυχίας. Αν υποφέρεις από αιφνιδιαστικές κρίσεις πανικού και αγχώδεις διαταραχές, τότε στην κρίση σου είναι να μην επιλέξεις να διαβάσεις αυτό το βιβλίο. Σε αντίθετη περίπτωση αν άκουγες Placebo σίγουρα θα θυμηθείς την συμβουλή του Brian Molko: “Babe, don’t forget to take your meds”.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ

Είναι αθώα ή μήπως όχι; Όλα είναι υπό αμφισβήτηση…
Πρέπει να βρει την αλήθεια μόνη της… Η Τάμπιθα δεν είναι δολοφόνος.

Ένα πτώμα ανακαλύπτεται στο Όουκχαμ της Αγγλίας και η Τάμπιθα διαπιστώνει με τρόμο ότι θεωρείται ένοχη. Πρέπει να έχει γίνει λάθος. Μόλις πρόσφατα επέστρεψε στο μέρος όπου μεγάλωσε και δεν έχει προλάβει ακόμα να γνωριστεί ξανά με τους γείτονές της. Πώς είναι δυνατόν να είναι ύποπτη για φόνο; Το ξέρει πως δεν είναι.

Καθώς η Τάμπιθα μπλέκει στα γρανάζια του συστήματος, ολόκληρη η ζωή της μπαίνει κάτω από το μικροσκόπιο – το ιστορικό κατάθλιψης και η φαρμακευτική της αγωγή, η απόφασή της να γυρίσει στο χωριό που υποτίθεται πως μισούσε και η σχέση της με το θύμα, τον πρώην καθηγητή της, στο παρελθόν. Το πιο ανησυχητικό, όμως, είναι ότι η ανάμνηση εκείνης της ημέρας είναι εντελώς θολή.
Πιστεύει πως δεν είναι.
Από την απομόνωση της φυλακής, η Τάμπιθα αναλύει κάθε στοιχείο, κάθε μαρτυρία που μπορεί να φτάσει στα χέρια της, προσπαθώντας να τα αντιστοιχίσει με τις δικές της εκδοχές των γεγονότων. Καθώς όμως σκοτεινές, από καιρό θαμμένες, αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία έρχονται στο φως, αρχίζει να αμφισβητεί τον ίδιο της τον εαυτό. Όλοι είναι πεπεισμένοι πως είναι δολοφόνος. Θα πρέπει να τους διαψεύσει.

Αν όμως λέει ψέματα στον εαυτό της;

Κριτική

            Ένα βιβλίο χωρισμένο σε τρεις ενότητες. Ο αναγνώστης είναι προετοιμασμένος να διαβάσει για μια ηρωίδα, η οποία προφανώς, δεδομένου όλων των κεντρικών ηρώων που επιλέγουν να πλάσουν η Nicci Gerard και ο Sean French, θα λειτουργεί και θα κινείται ανορθόδοξα. Ο ευρωπαίος αναγνώστης έρχεται και σε μια επαφή με το αγγλοσαξωνικό σύστημα απονομής δικαιοσύνης, το οποίο παρουσιάζει τις ομοιότητες και τις συγγένειες που εμφανίζονται στην πλειοψηφία των κινηματογραφικών δικαστικών θρίλερ.

          Ένα χωριό, το Όουκχαμ της Αγγλίας,  βρίσκεται απομονωμένο λόγω έκτακτων καιρικών συνθηκών και της πτώσης ενός δέντρου που έφραξε την πρόσβαση του έξω κόσμου με αυτό. Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η απομόνωση του φυσικού χώρου λόγω κάποιου απρόοπτου συμβάντος που συνθλίβει την κανονικότητα, μας θύμισε και «την Θεραπεία» του Sebastian Fitzek, όπου ο Βίκτωρ βρίσκεται απομονωμένος στο νησί του λόγω των θυελλωδών ανέμων και την μη δυνατότητα διατήρησης της ακτοπλοϊκής σύνδεσης των ντόπιων με το νησί. Η απομόνωση της Τάμπιθα στο σωφρονιστικό κατάστημα μας έφερε στο νου εικόνες από τις περιγραφές και τις συλλήψεις υπόπτων από το «Κόκκινο Δωμάτιο» για στυγερά εγκλήματα των ιδίων συγγραφέων και αναμνήσεις από τον εγκλεισμό της Χάνα Ντόχερτι σε κλειστή ψυχιατρική δομή στο «Ρέκβιεμ του Σαββάτου» πάλι των ιδίων ή της Αλίσια Μπέρενσον της  «Σιωπηλής Ασθενούς» του Αλέξανδρου Μιχαηλίδη. Το μοτίβο του εγκλεισμού, της απομόνωσης και της σταδιακής άτυπης περιθωριοποίησης των ηρώων εμφανίζεται συχνά στα αστυνομικά μυθιστορήματα. Η έκπληξη, ο αιφνιδιασμός και η επάνοδος για την ηθική αποκατάσταση πρωτίστως των ηρώων αποτελεί ακόμη ένα μοτίβο, το οποίο επαναλαμβάνεται.  

          Εν κατακλείδι, «η Κατηγορούμενη» αν και  επεδίωξε  να μαυρίσει την καρδιά μας με τα συνηθισμένα κόλπα των δημιουργών της, κατάφερε εν μέρει να βοηθήσει τον αναγνώστη να οξύνει την ικανότητα του να παρατηρεί και να προσέχει τις διαφορετικές υποκειμενικές αλήθειες που φέρει  ο καθένας μας όντας μοναδικές ξεχωριστές προσωπικότητες. Ο μύθος της απόλυτης αντικειμενικής πραγματικότητας και της αταλάντευτης αλήθειας κλυδωνίζεται και καταρρέει. Για τον λόγο αυτό θεωρούμε ότι «η Κατηγορούμενη» δεν θα πρέπει να αθωωθεί  αλλά μόνο να …διαβαστεί.