Ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα τρόμου από τον δεύτερο γιο του Stephen και της Tabitha King, το οποίο καταφέρνει αφενός να εντυπωσιάσει με την αναλυτική αφηγηματική οξυδέρκεια του Joe Hill και αφετέρου να «τρυπήσει» τον σκληρό φλοιό της υπνωτισμένης φαντασίας των αναγνωστών  και να διανοίξει ένα πέρασμα, προκειμένου να φωτίσει τον πυρήνα της θεωρίας, των μεθόδων και των τεχνικών για τους μυστικούς ενδοτόπους των χαρακτήρων του. Ένα βιβλιοδετημένο στοιχειό  – βάλσαμο για το αναγνωστικό κοινό – προορισμένο να επεκτείνει ενδεχομένως χρονικά τον κύκλο ζωής μιας εδραιωμένης  ψυχοθεραπευτικής σχέσης ή και να επισπεύσει την οικοδόμηση μιας νέας αντίστοιχης  προσέγγισης στο ενδεχόμενο απουσίας της,  συνεισφέροντας αρκετό υλικό για να χτίσει ο αναγνώστης  άγρια όνειρα και ανυπόφορους εφιάλτες και να αρρωστήσει επιμελώς τις νοσηρά υγιείς γωνιές του νου του. Η αμερικανική κουλτούρα διατρέχει ολόκληρο το βιβλίο στο σύνολο του με αποτέλεσμα το ευρωπαϊκό κοινό να μην αντιλαμβάνεται με απόλυτη επάρκεια τους τίτλους των κεφαλαίων – δεδομένου ότι τα ονόματα τους είναι σε άμεση συσχέτιση με μέρη και  Πολιτείες των ΗΠΑ –  και η εσωτερική συνοχή του έργου να αντιμετωπίζεται  σαν μια ατελείωτη μάχη τιθάσευσης μιας απεγνωσμένης  απόπειρας συγγραφικής καθυπόταξης. Ένα  έργο, το οποίο προβλήθηκε στην μικρή οθόνη  ως τηλεοπτική σειρά από το AMC και πλέον ο αναγνώστης μπορεί να ακούσει την πρωτότυπη ιστορία και ως audiobook δωρεάν στο youtube.   

 

 

Περίληψη από το Οπισθόφυλλο

Ο Τσαρλς Μανξ έχει μια παλιά Ρολς – Ρόις, με μια παράξενη πινακίδα που γράφει NOS4A2. Μ’ αυτήν πηγαίνει βόλτα τα παιδάκια σ’ ένα παραμυθένιο μέρος, τον Χριστουγεννότοπο. Κι εκεί, στη χώρα της διεστραμμένης φαντασίας του, οι αθώοι επισκέπτες του μεταλλάσσονται σε πλάσματα τρομακτικά σαν τον ίδιο…

Η Βικτόρια Μακουίν έχει το χάρισμα να βρίσκει πράγματα: Ένα χαμένο μπρασελέ, μια φωτογραφία… Συμβαίνει όποτε περνάει με το ποδήλατο της την παλιά γέφυρα στο δάσος. Δεν το ‘χει πει σε κανέναν – καλά καλά δεν ξέρει ούτε κι εκείνη πως γίνεται.

Κι έρχεται η μέρα που η Βικ βρίσκει στο δρόμο της τον Τσάρλι…

Έχουν περάσει χρόνια από τότε. Το μοναδικό παιδί που γλίτωσε ποτέ από τον Τσάρλι είναι τώρα μια νέα γυναίκα που δε θέλει να θυμάται την περιπέτεια της.  Αλλά ο Τσάρλι δεν έχει ξεχάσει. Και για να εκδικηθεί, θ’ αρπάξει από τη Βικ αυτό που μετρά περισσότερο στη ζωή της. Κάτι που δεν μπορεί να αντικαταστήσει με τίποτα.

Η μάχη αρχίζει. Και η Βικ ξέρει πως δεν έχει επιλογή: ή θα αφανίσει τον Τσάρλι ή θα χαθεί η ίδια προσπαθώντας να σώσει ό,τι αγαπά…

Ο Τζο Χιλ υπογράφει ένα σκοτεινό και εφιαλτικό μυθιστόρημα που τον καθιερώνει οριστικά ως έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς τρόμου της γενιάς του.      

Κριτική

          Μια ιστορία, στην οποία κεντρικό ρόλο διαδραματίζει η διαμεσολάβηση  μιας παράλληλης, υπερβατικής και ταυτοχρόνως υπαρκτής πραγματικότητας, η οποία εδράζεται στον προσωπικό ενδότοπο των υποκειμένων. Ενδότοποι, οι οποίοι διαφαίνεται ότι μπορούν κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις να λειτουργήσουν και ως συγκοινωνούντα δοχεία και τα υποκείμενα να αλληλεπιδράσουν στο εσωτερικό αυτής της νοερής υπερβατικής σφαίρας. Το πέρασμα στον ενδότοπο αυτό των υποκειμένων  γίνεται μέσα από την χρήση κάποιου μοναδικού αντικειμένου από τους χαρακτήρες του βιβλίου που διαθέτουν το ξεχωριστό αυτό  χάρισμα. Αναλυτικότερα, η Βικτόρια Μακουίν μέσα από την ανάβαση του πρώτου της ποδηλάτου που της χάρισε ο πατέρας της καθώς επίσης αργότερα και μέσω μιας ανασκευασμένης από την ίδια μοτοσικλέτας Τράιαμφ μπορεί να διασχίσει την «Γέφυρα του Συντομότερου Περάσματος» και να εντοπίσει διάφορα χαμένα αντικείμενα ή πρόσωπα. Ο Τσάρλι Μάνξ χρησιμοποιεί μια παλιά Ρολς Ρόυς, μέσα από την χρήση της οποίας απομυζά τον πόνο από τα παιδιά και αντλεί χαρά, ικανοποίηση και νιότη στεγνώνοντας τα παιδιά από δυσάρεστα συναισθήματα και ναρκώνοντας τα υποσχόμενος να καταλήξουν και να μείνουν για πάντα εγκλωβισμένα σε έναν Χριστουγεννότοπο, όπου η θλίψη και η λύπη έχουν εξοστρακιστεί και είναι κάθε μέρα Χριστούγεννα. Αντιστοίχως, η  φίλη της Βικ, η Μάγκυ χρησιμοποιεί το επιτραπέζιο παιχνίδι scrabble αξιοποιώντας τα γράμματα του για να αντλεί απαντήσεις και να μαθαίνει πληροφορίες για την ίδια και τους άλλους κατοικώντας η ίδια στο εσωτερικό μιας δανειστικής βιβλιοθήκης.

          Ο Joe Hill διακρίνεται για την αποτελεσματική χρήση του γραπτού λόγου, προκειμένου να πλάσει εικόνες στο κεφάλι του αναγνώστη και να  προσδώσει την συναισθηματική φόρτιση στα σημεία που θέλει να τονίσει. Μολονότι, η θεματική που διαμορφώνεται στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι αρκετά πολύπτυχη και ενδιαφέρουσα και καταφαίνεται η ευρηματικότητα και το δημιουργικό πνεύμα της λογοτεχνικής φαντασίας που διαθέτει ο συγγραφέας , αξίζει να σημειώσουμε ότι ορισμένες φορές η έκβαση της υπόθεσης καταλήγει να γίνεται κουραστική αποκτώντας στοιχεία παρωδίας. Η δράση εξελίσσεται πιο αργά από ότι θα περιμέναμε και ο Τσάρλι Μανξ θυμίζει δυστυχώς ορισμένες φορές τον Δρακουμέλ από το Στρουμφοχωριό.

          Συνοπτικά, το Νοσφεράτου προκαλεί ρίγη αγωνίας και τρόμου στον αναγνώστη αν και είναι σε σημαντικό βαθμό πυκνογραμμένο και φλύαρο που καταλήγει να γίνεται κουραστικό. Οι χαρακτήρες είναι καλοδουλεμένοι και καλογραμμένοι  αν και το τέλος της ιστορίας μου φάνηκε ασύμμετρο σε σχέση με την ένταση και την έκταση της αφήγησης. Όσοι ανήκετε στα νυχτόβια πλάσματα και οι σχέσεις σας με τον Μορφέα έχουν διαρραγεί ανεπανόρθωτα, τότε το Νοσφεράτου θα είναι μια όμορφα επώδυνη αναγνωστική συντροφιά.