Ένα επιστημονικό εγχειρίδιο συμπυκνωμένης γνώσης και ενσταλαγμένης σοφίας προορισμένο να συνεισφέρει με το υλικό του στο πεδίο της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας και να γκρεμίσει τα τείχη κάθε κλειστοφοβικής προσέγγισης που αποπροσανατολίζει τα υποκείμενα και τα οδηγεί στην ανηδονία βίωσης της ζωής τους και στην υπεκφυγή ανάληψης πάσας ευθύνης για το μεγάλο δρασκελισμό προς την ατομική ελευθερία τους και την αυτοπραγμάτωση τους. Ένα βιβλίο που μας υπενθυμίζει ότι ο θάνατος δεν θα πρέπει να νοηματοδοτείται ως ένας απειλητικός εμμονικός εφιάλτης της ζωής που ελλοχεύει κάθε στιγμή να την αφαιρέσει αλλά ως μια κατάσταση όπου όλα τα πλάσματα της φύσης ως πεπερασμένα όντα είναι μοιραίο να τα αγγίξει η φθορά του χρόνου και η αποσύνθεση. Ένα βιβλίο που διαπραγματεύεται τον θάνατο αλλά περισσεύει από ζωή. Μια πραγματεία που αποτείνεται αφενός σε εκκολαπτόμενους θεραπευτές και επαγγελματίες ψυχικής υγείας, οι οποίοι υποστηρίζουν θεραπευόμενους που αντιμετωπίζουν άγχος θανάτου και αφετέρου σε ένα αναγνωστικό κοινό, το οποίο ενδιαφέρεται για βιβλία αυτοβελτίωσης.

Περίληψη από το Οπισθόφυλλο

Από τον Συγγραφέα των βιβλίων Όταν έκλαψε ο Νίτσε, Στο ντιβάνι, Ο δήμιος του έρωτα, Το δώρο της ψυχοθεραπείας, Η θεραπεία του Σοπενάουερ, Η μάνα και το νόημα της ζωής έρχεται τώρα ένα ξεχωριστό βιβλίο που αντικρίζει καταπρόσωπο τη μεγαλύτερη δυσκολία με την οποία ερχόμαστε όλοι αντιμέτωποι: το πώς να ξεπεράσουμε τον παραλυτικό τρόμο μας για τον θάνατο.

Γραμμένο με τον μοναδικό τρόπο του Ίρβιν Γιάλομ, το βιβλίο Στον κήπο του Επίκουρου συμπυκνώνει το έργο και την προσωπική εμπειρία μιας ολόκληρης ζωής σε μια βαθύτατα ενθαρρυντική προσέγγιση στο οικουμενικό ζήτημα της θνητότητας. Ο Γιάλομ δείχνει ότι στον πυρήνα του άγχους μας βρίσκεται συχνά ο φόβος του θανάτου. Στη συνειδητοποίηση αυτή οδηγεί πολλές φορές μια «αφυπνιστική εμπειρία» – ένα όνειρο, μια αρρώστια, μια τραυματική εμπειρία ή το γεγονός ότι γερνάμε.

Ανάμεσα σε συγκινητικές προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που πασχίζουν να νικήσουν τον τρόμο του θανάτου εντάσσεται ένα κεφάλαιο βαθύτατων αυτοβιογραφικών εξομολογήσεων του Γιάλομ. Με το βιβλίο αυτό ο μεγάλος ψυχοθεραπευτής μας προτείνει διάφορες μεθόδους, με τις οποίες μπορούμε να διαχειριστούμε τον τρόμο, και τελικά καταφάσκει στη ζωή. Και το σημαντικότερο, ο Γιάλομ μας ενθαρρύνει να αγωνιζόμαστε για έναν πιο άμεσο σύνδεσμο με τους άλλους ανθρώπους.  Η συμπονετική επαφή, σε συνδυασμό με τη σοφία των μεγάλων διανοητών που πάλεψαν κι οι ίδιοι με το ζήτημα της θνητότητας, μας βοηθάει να ξεπεράσουμε τον τρόμο μας για τον θάνατο, να ζήσουμε μια ζωή πιο χαρούμενη και ουσιαστική και να αναλάβουμε τα αναγκαία ρίσκα για να πραγματώσουμε τον εαυτό μας. Πρόκειται για το πιο πρόσφατο βιβλίο του Ίρβιν Γιάλομ. Πρωτοκυκλοφόρησε στην Αμερική τον Ιανουάριο του 2008.

Κριτική

Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο.
Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο.
Το φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.

Με αυτά τα λόγια ο Νίκος Καζαντζάκης περιέγραφε το σπιράλ της ζωής απαλλάσσοντας την ανθρώπινη ύπαρξη από το άγχος και τον τρόμο του θανάτου. Η φιλοσοφία και η προσέγγιση του συμπίπτει με τα αξιώματα και τις θέσεις της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας όπως διατυπώνονται και αναλύονται και στο παρόν διαπραγματευόμενο βιβλίο από τον Irvin Yalom.  Ας μην ξεχνάμε εξάλλου ότι ο πρωτότυπος τίτλος του βιβλίου είναι  “staring at the sun” αλλά με την σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα στην ελληνική του έκδοση επιλέχθηκε μια προηγούμενη εκδοχή του τίτλου του βιβλίου ως στον Κήπο του Επίκουρου.  

Μαρτυρίες θεραπευομένων περιγράφονται από τον Yalom μαζί με στοχασμούς και σημειώσεις του που χαρτογραφούν τον τρόμο και την αδυναμία πολλών ανθρώπων να ξεπεράσουν την συνθήκη αυτή και παραμένουν ακινητοποιημένοι και καταφανώς αδύναμοι να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ζωής τους αφού σε κάθε βήμα τους βιώνουν τον ακροφοβικό ίλιγγο από την άβυσσο του θανάτου.    

Εν κατακλείδι, στον Κήπο του Επίκουρου μπορείς να αγγίξεις εσώτερους στοχασμούς και βουβούς διαλόγους. Θα αναψηλαφίσεις τις κρυφές φοβίες σου και θα συλλάβεις καλύτερα τους αναβλύζοντες προβληματισμούς σου που δυσκολεύεσαι να μοιραστείς με τους γύρω σου και να τους συλλάβεις. Ένα βιβλίο που δεν ενθουσιάζει το κοινό του για την γλώσσα ή το ύφος του συγγραφέα όσο για τις ιδέες που επικοινωνεί. Με το βιβλίο αυτό ο Irvin Yalom πετάει σανίδες σωτηρίας σε ένα πέλαγος απόγνωσης που πλημμυρίζει τους πάντες στις μέρες μας. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι οι επιδημιολογικοί δείκτες στα ψυχικά νοσήματα καλπάζουν ραγδαία τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά τον υποχρεωτικό εγκλεισμό των ανθρώπων και των μέτρων  κοινωνικής αποστασιοποίησης λόγω της πανδημίας η χρήση αντικαταλθιπτικών φαρμάκων έχει σημειώσει σημαντική αύξηση.  Αν πιστεύετε στη μεταθανάτια ζωή και στην αιωνιότητα της ψυχής αξίζει να το διαβάσετε γιατί μέσα από την συντριβή των επιχειρημάτων σας  και την υπαρξιακή συμφιλίωση με τον θάνατο θα μπορέσετε να αναγνωρίσετε και να απολαύσετε την αξία και  τις χαρές της ζωής.