Ο Ίρβιν Γιάλομ αποφασισμένος να δοκιμάσει να μεταλαμπαδεύσει το μήνυμα της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας στις ευρείες μάζες του λογοτεχνικού κοινού φορά  το ακαδημαϊκό  αλεξίσφαιρο γιλέκο του  και περιβεβλημένος με τον μανδύα του ομότιμου καθηγητή της  Ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Στάνφορντ των ΗΠΑ καταφεύγει στην προκλητική επίδειξη όλων των τεχνασμάτων και των μεθοδεύσεων που ενσωματώνει στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία προκειμένου να αντλήσει προσωπικές και βιωματικές πληροφορίες των ασθενών του και να τους οδηγήσει στο μονοπάτι της  ίασης κλείνοντας το μάτι στον αναγνώστη με την σιωπηλή επίκληση στην αυθεντία του που επικαλείται βουβά – αν και όχι πάντα. Ωστόσο η ψυχοθεραπευτική πρακτική που περιγράφει με την καταγραφή, την εξιστόρηση και την συμμετοχική επεξεργασία των ονείρων των θεραπευόμενων υποκειμένων από τους ίδιους και τον Yalom ξενίζει στον μη εξοικειωμένο αναγνώστη και καταλήγει να ομοιάζει εντέλει με λαογραφική ανάσυρση και ερμηνεία θραυσμάτων της ξεχασμένης τέχνης της νεκρομαντείας. Ο θεραπευτής αναλαμβάνει να διαδραματίσει τον ρόλο του μέντιουμ και να βοηθήσει στην ίαση των ασθενών του με χρήση υπερβατικών μεθόδων και πρακτικών που παρουσιάζουν περισσότερο κοινά στοιχεία με την τέχνη της μαγείας και λιγότερο με την επιστημονική εγκυρότητα που οφείλει να επιδεικνύει και να επιβεβαιώνει σε κάθε ιατρική πράξη η άσκηση της Ιατρικής Επιστήμης. Όμως αν η υιοθέτηση  αντισυμβατικών και τολμηρών μεθόδων και τεχνικών μπορούν να ανακουφίσουν το χρόνιο άλγος και άγχος των θεραπευόμενων, τότε δεν έχουμε κανένα λόγο παρά να αποδώσουμε σεβασμό σε αυτόν τον σημαντικό εκπρόσωπο της υπαρξιακής σχολής της ψυχιατρικής ,τον δήμιο του έρωτα, τον Irvin Yalom.   

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ

«Δεν μ’ αρέσει να δουλεύω με ερωτευμένους. Ίσως γιατί τους ζηλεύω –κι εγώ ο ίδιος λαχταράω να μαγευτώ. Ίσως πάλι γιατί ο έρωτας και η ψυχοθεραπεία είναι μεταξύ τους ασύμβατα. Ο καλός θεραπευτής πολεμάει το σκοτάδι και ζητάει tο φως, ενώ ο έρωτας συντηρείται από το μυστήριο και καταρρέει μόλις αρχίσεις να τον εξετάζεις σχολαστικά. Κι εγώ σιχαίνομαι να γίνομαι ο δήμιος του έρωτα.»   

Δέκα αληθινές ιστορίες ψυχοθεραπείας από την κλινική εμπειρία του Ίρβιν Γιάλομ. Δέκα ανθρώπινες σχέσεις – δέκα θεραπευτικές περιπέτειες. Σ’ αυτή τη σπάνια περιγραφή του αφοσιωμένου θεραπευτή την ώρα της δουλειάς του, ένας δάσκαλος της ψυχιατρικής έρχεται ανοιχτά αντιμέτωπος όχι μόνο με τα δικά του συναισθήματα και σφάλματα αλλά και με την αβεβαιότητα που υπάρχει στην καρδιά της θεραπευτικής σχέσης. Ο Γιάλομ στρέφει εδώ τον προβολέα τόσο στους ασθενείς όσο και στον εαυτό του. Περιγράφει και μελετά τη διαδικασία της εξερεύνησης, τη διαδικασία της συμμετοχής μέσα στην ψυχοθεραπεία και για τα δύο μέρη. Μοιράζεται μαζί μας τις χαρές και τις επιτυχίες του, αλλά και – ακόμα πιο συναρπαστικό – τις αγωνίες του, τους περιορισμούς και τις αποτυχίες του στην κοινή του πορεία προς την αναζήτηση της αλήθειας και της ίασης με τον καθέναν από τους δέκα πρωταγωνιστές των ιστοριών του. Οι σαγηνευτικές αυτές ιστορίες προχωρούν πέρα απ’ την ψυχοθεραπεία και μιλούν για την ανθρώπινη μοίρα μ’ όλη της τη σπαρακτική παραδοξότητα. Και σ’ αυτές ο Ίρβιν Γιάλομ επιτυγχάνει ένα πάθος κι ένα χιούμορ αντάξιο του ίδιου του Τσέχοφ.

Ο Δήμιος του Έρωτα, ο ίδιος ο θεραπευτής, είναι ο ενδέκατος θεραπευόμενος σ’ αυτές τις δέκα ψυχοθεραπευτικές ιστορίες.

Ο Δήμιος του Έρωτα πρωτοδημοσιεύτηκε το 1990 και είναι το πρώτο βιβλίο του Ίρβιν Γιάλομ όπου ο διάσημος ψυχοθεραπευτής, μετά τα παγκοσμίως γνωστά επιστημονικά του βιβλία, επιχειρεί να αφηγηθεί λογοτεχνικά ιστορίες ψυχοθεραπείας. Παραμένει μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς στο λογοτεχνικό του έργο.

«Ο Ίρβιν Γιάλομ γράφει σαν άγγελος για τους δαίμονες που μας πολιορκούν. Αυτές οι υπέροχα δουλεμένες αληθινές ιστορίες προχωρούν πολύ πιο πέρα απ’ την ψυχοθεραπεία. Είναι διεισδυτικά και συγκινητικά παραμύθια ζωής από έναν σοφό ψυχοθερπαυετή.» ROLLO MAY

«Ο Δήμιος του έρωτα  είναι ένα από εκείνα τα σπάνια βιβλία που υπαινίσσονται όχι μόνο το μυστήριο αλλά και την ποίηση της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας. Οι καλύτεροι θεραπευτές είναι, εν μέρει τουλάχιστον, ποιητές. Μ’ αυτό το συγκλονιστικό βιβλίο του ο Ίρβιν Γιάλομ ανήκει πλέον σ΄aυτή την κατηγορία». ERICA YONG        

ΚΡΙΤΙΚΗ

Ο Έρωτας και ο Θάνατος παίζουν διαχρονικά το παιχνίδι της διελκυστίνδας και οι άνθρωποι προσπαθούν να παραμείνουν όρθιοι να αντέξουν και να καταλάβουν. Ο Irvin Yalom μας συστήνει δέκα ιστορίες διαφορετικών ανθρώπων και μας ξεναγεί στους προβληματισμούς και τις αγωνίες τους. Ως ένας άλλος «παλαιοντολόγος» κάνει «εξορύξεις» αντλώντας στοιχεία και απαντήσεις και συλλέγει πολύτιμες πληροφορίες, προκειμένου να βοηθήσει τους θεραπευόμενους του να βρουν το θάρρος να αγγίξουν τις δυσλειτουργίες τους και να τις κανονικοποιήσουν.

Η ταπείνωση των θεραπευόμενων και η αυτολύπηση τους προκαλεί αισθήματα ικανοποίησης και αναγνωστικής σαδιστικής εκτόνωσης στους αναγνώστες με αποτέλεσμα να διαβάζουν τις ιστορίες με ευχαρίστηση. Ο Irvin Yalom ως ένας άλλος επιθεωρητής Κλουζώ καταφέρνει να πλαισιώσει τα προβλήματα τους και ως ένα βαθμό να επιλύσει τα αινίγματα της ζωής τους. Το γεγονός ότι πρόκειται για δέκα αυτοτελείς ιστορίες δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να διαβάζει το κάθε περιστατικό χωριστά χωρίς να κουράζεται.

Δεδομένου ότι το συγκεκριμένο βιβλίο απαρτίζεται από δέκα ιστορίες και σύμφωνα με το οπισθόφυλλο του βιβλίου υπάρχει και μια κρυμμένη ενδέκατη ιστορία που είναι η αφήγηση και η εμπειρία του συγγραφέα μπορούμε να εξάγουμε το συμπέρασμα ότι ουσιαστικά οι ιστορίες του βιβλίου είναι δώδεκα. Εξάλλου δεν θα πρέπει να λησμονείται ότι στον αριθμό δώδεκα διαχρονικά  έχουν οι άνθρωποι προσδώσει μαγικές και υπερφυσικές ιδιότητες. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε εξάλλου ότι από τα αρχαία χρόνια οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν στην ύπαρξη δώδεκα θεών και εν συνεχεία με την εγκαθίδρυση της χριστιανικής πίστης δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι οι Απόστολοι ήταν δώδεκα.  Ωστόσο,  θα αναρωτηθείτε τώρα ποια είναι η δωδέκατη ιστορία; Η δωδέκατη ιστορία είναι το προϊόν του πλάσματος της υποκειμενικής φαντασίας που διαδραματίζεται στο κεφάλι του κάθε αναγνώστη σύμφωνα με τις εμπειρίες και τα βιώματα του.

          Εν κατακλείδι ο Δήμιος του Έρωτα είναι ένα βιβλίο που θα ενθουσιάσει τους φοιτητές των τμημάτων ψυχολογίας και τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας και θα μυήσει τους αδαείς στο αποκαλυπτικό μυστήριο της ψυχοθεραπείας. Αν ωστόσο, δεν ανήκεις στο κοινό που συγκινείται από την «ποίηση» της ψυχοθεραπείας τότε το λογοτεχνικό κείμενο δεν έχει κάποια ιδιαίτερη ή μοναδική αξία που να προσελκύσει το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού αλλά το περιεχόμενο των λόγων και της οπτικής και της ερμηνείας της εκάστοτε περίπτωσης που επεξεργάζεται ο Irvin Yalom μπορεί να βοηθήσει και να λειτουργήσει λυτρωτικά  σε αντίστοιχες και ανάλογες  περιπτώσεις με αποτέλεσμα  το βιβλίο αυτό να μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα αληθινό εγχειρίδιο αυτοβοήθειας και προσωπικής ανάπτυξης.