Category: Σώμα με σώμα

“Να επαναλάβω την ερώτηση;”
Ο τόνος της φωνής της ήταν αυστηρός και σοβαρός. Χρειάστηκα μερικά λεπτά για να καταλάβω τι ακριβώς με είχε ρωτήσει. Η ανάμνηση εκείνης της νύχτας ήταν καλά κρυμμένη στο υποσυνείδητο μου και δεν ήμουν σίγουρος ποιον λόγο είχε και απαιτούσε εξηγήσεις για κάτι τέτοιο. Η Μόϊρα δεν είχε καμία σχέση με το συμβάν. Continue reading Σώμα με σώμα, μέρος 4ο

(Συνέχεια από το πρώτο)

Παρατηρούσα τη γραμμή του αυστηρού πηγουνιού του. Το πρόσωπό του είχε εμφανείς γωνίες, ενώ από τα βλέφαρα του προεξείχαν σκούρες βλεφαρίδες.
“Δεν είχα καταλάβει ποτέ ότι τα μάτια σου χρυσίζουν.”
Μου χαμογέλασε πλατιά και μου ένευσε να χωθώ στην αγκαλιά του. Τύλιξε τα χέρια του γύρω από τη γυμνή μέση μου και με κοίταξε έντονα.
“Είμαι χρυσό παιδί για αυτό.” Continue reading Σώμα με σώμα, μέρος 3ο

ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ, 11 ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ

Άφησα τη μηχανή μπροστά από το παλιό γραφείο συνοικεσιών και προχώρησα αργά προς την ξεκλειδωμένη πόρτα. Καιρός να γνώριζα πια αυτή τη Μόϊρα και να τελείωνε η αποστολή με τον Αλεξέγιεβιτς. Άθελα μου, βρέθηκα στη δύσκολη επιλογή να αφήσω τον καλύτερο μου φίλο και αιώνιο συνάδελφο μου, και για λόγους κάλυψης, να κάνω την επόμενη δουλειά με μία άγνωστη τύπισσα που τύχαινε να χαίρει εκτίμησης του κύριου Π. Το στανιό μου, μου είχε πάρει και την προαγωγή. Continue reading Σώμα με σώμα, μέρος 2ο

Τα χέρια του άγγιξαν την μέση μου και με έσπρωξε πάνω του. Χωρίς να πάρει τα λαδί μάτια του από τα δικά μου, έφερε το δεξί του χέρι κάτω από το πηγούνι μου και με ανάγκασε να σηκωθώ στις μύτες και να πλησιάσω περισσότερο το πρόσωπό του. Τα χείλη μας βρίσκονταν εκατοστά μακριά.
“Κριστόφ, όχι.” Continue reading Σώμα με σώμα, μέρος 1ο